12 Apr. Richting Venetië.

Het weggetje vanaf de parkeerplaats naar de openbare weg is als een klets koud water in het gezicht. Het begint met wenkbrauwen fronsen en terugschakelen naar de vierde versnelling in de kruipgang. Het gaat wel erg steil omlaag. Stik, de oplooprem nog geblokkeerd, net nu. Ho, ho! Het toerental loopt te ver op. Ik moet nòg verder terug. Remmend en proberend terug te schakelen naar de drie rammelt de versnellingspook onder mijn hand. Ik krijg hem niet in de versnelling! Dan maar doorduwen. Het klinkt of je met een stalen staaf over een golfplatendak gaat. De pook schudt heftig heen en weer onder mijn hand. Hij zit! Het scheelde weinig of de 22% bergaf hadden me de kop gekost. Met nog drie km/uur schuif en rol ik naar beneden. Met het zweet dik op mijn kop ben ik klaarwakker.
Deze reisdag richting Venetië gaat verder op rolletjes. In no time ben ik aan de kust en dan volg ik de vlakke, zonnige Strada Romea naar het noorden. Grote, ongetwijfeld mooie plaatsen als Rimini en Ravenna worden handig omzeild. Honderd kilometer voor Venetië dwingt een plensbui met bliksem en donder me om te stoppen. De parkeerplek bij het restaurant bevalt zo goed, dat ik blijf. Zo eindigt de dag, zoals hij begon. Nat!