14 Juni Thuiskomfeest.
Door: Maarten
18 Juni 2008 | Nederland, Oirsbeek
Na alle voorbereidingen is het een goed gevoel, als alles klaar staat. De tap bromt, de frisdranken en wijn staan koel, de glazen zijn schoon, de pipowagen en de tractor staan gewassen op de oprit, de muziekinstallatie draait en de broodjeswagen komt eraan. Laat de gasten nu maar komen.
Iedereen heet me van harte welkom thuis en velen stellen de vraag:”Hoe is het nu om weer thuis te zijn?” “Dat is akelig normaal!” is mijn antwoord. Op maandagochtend, de dag na mijn thuiskomst, stelt Dory mij ook die vraag. Ik moet even nadenken. Er hangt in huis hier en daar iets anders aan de muur, maar voor de rest is alles zoals ik bijna een jaar geleden vertrok. Dat maakt dat mijn reis gevoelsmatig verschrompelt tot één of twee weken. Shit! Dat had ik niet verwacht. Enkele gasten merken op:” Als ik zo met je sta te praten is het net alsof je niet bent weggeweest!” Dat is nou precies wat ik bedoel.
Tijdens de avond vlinderen Dory en ik van de een naar de ander. Er is te weinig tijd om met iedereen te kletsen. Vijf uur ’s ochtends vlindert niets meer, slechts traag klapwieken de grote vleugels. De statafel is mijn houvast en het onderwerp van gesprek raak ik kwijt. Als om zes uur de laatste gasten naar huis gaan, maak ik de lichten uit en hobbel op de tast naar bed. Het was een mooi feest met lieve mensen.
Iedereen heet me van harte welkom thuis en velen stellen de vraag:”Hoe is het nu om weer thuis te zijn?” “Dat is akelig normaal!” is mijn antwoord. Op maandagochtend, de dag na mijn thuiskomst, stelt Dory mij ook die vraag. Ik moet even nadenken. Er hangt in huis hier en daar iets anders aan de muur, maar voor de rest is alles zoals ik bijna een jaar geleden vertrok. Dat maakt dat mijn reis gevoelsmatig verschrompelt tot één of twee weken. Shit! Dat had ik niet verwacht. Enkele gasten merken op:” Als ik zo met je sta te praten is het net alsof je niet bent weggeweest!” Dat is nou precies wat ik bedoel.
Tijdens de avond vlinderen Dory en ik van de een naar de ander. Er is te weinig tijd om met iedereen te kletsen. Vijf uur ’s ochtends vlindert niets meer, slechts traag klapwieken de grote vleugels. De statafel is mijn houvast en het onderwerp van gesprek raak ik kwijt. Als om zes uur de laatste gasten naar huis gaan, maak ik de lichten uit en hobbel op de tast naar bed. Het was een mooi feest met lieve mensen.
-
18 Juni 2008 - 09:33
Wauwel:
haaa buur:D
leuke foto's hihi:d jaah nu staat wauwel ook op je site:D Haha werd tijd!!!:D
groetjes kusjeee
wauwel -
18 Juni 2008 - 09:40
Leon:
Beste Maarten,
wees blij man, dat er niets is veranderd! Stel je voor: Oirsbeek had wolkenkrabbers gekregen, Bush was gouverneur van Limburg, en Wilders burgervader van Onderbanken? Dan ga je toch gelijk weer op stap?
De mens ontsnapt nooit aan zichzelf.
Groet Leon
-
18 Juni 2008 - 11:09
Ingrid:
Hoi, Nogmaals welkom thuis. Helaas heb ik het moeten laten afweten zaterdag. Ik lag ziek in bed. Enne Dory, gewend aan je hubbie thuis??Veel liefs,Ingrid. -
21 Juni 2008 - 19:05
Annie Heijnens:
Al vanaf het begin van je reis hebben wij je via internet gevolgd en genoten van je reisverslagen en foto's. Je bent een rijker man geworden door al je ontmoetingen en ervaringen. Ook al is het nu voorbij de herinneringen blijven. Dank je wel. -
06 Juli 2008 - 08:22
Jean Pierre En Ancy:
Gefeliciteerd met je thuiskomst.
JP en Ancy
Nerja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
