9 Apr. Weg uit Assisië.

Het opstaan wordt uitgesteld. Ik vertrek vandaag. In de afgelopen vijf dagen heb ik het goed naar mijn zin gehad. Samen met Jan in de auto de omgeving verkennen, door stadjes dwarrelen, uiteten, zelf koken, samen ontbijten, uren bomen over van alles en nog wat. Het beste is nog dat het heel ontspannen en vanzelf ging. Niets moet, alles kan. In de caravan wordt voor het laatst koffie gedronken. Om één uur hak ik de knoop door en start de trekker. We schudden handen, geven een schouderklop en houden elkaar even stevig vast. Ik zal hem missen.
De BM heeft geen last van onwennigheid. Hij bokst zich over de heuvels heen, alsof hij niet heeft stilgestaan. Mijn ogen glijden over de dorpjes, niet groter dan een gaatje in een gat. De uitgestippelde weg gaat ver van de bewoonde wereld door bossen, weilanden en over berg en dal. Neuriënd geniet ik van het wisselende panorama.
Dan verslikt de BM zich. Lucht in het verkeerde keelsgat. Niet alle cilinders doen meer mee. Hij loopt nog op één poot. Je kunt hem als remedie niet op de rug kloppen en verder rijden. Ik heb de tank leeggereden. Sukkel!!! De vijftien liter rode reservediesel gaan erin. De lucht moet uit de pomp en de leidingen, dat is even lastig, maar dan loopt hij weer als een tierelier. Gassen met de handel.
De begraafplaats van Massa ligt tegenover het gat op een heuvel. Ik ben natuurlijk snel gespot door de lokale bewoners en hun dierbaren worden vandaag met een kort extra bezoekje vereerd om de Pipo met zijn wagen te bekijken. Als het donker is ben ik helemaal alleen met een warme kachel en mijn laptop.