De tractor wordt groen gespoten.

Nou, dat hoeft nooit meer. Wat een klus. Er komt geen einde aan. Voor 40 euro met hoge druk en ontvetter en een verbeten blik alle vet, zand en losse lak weggeblazen. Drie kwartier tegen de druk van de lans in geleund. Moe maar voldaan. Het meeste vet en vuil van de trekker is naar mij verhuisd. Lekker vies, nat en met een big smile terug naar huis.
Mooi schoon. Ja dat had ik gedacht! Niks schoon! Door mijn ondergespetterde bril is het zicht wel erg slecht geweest op wat ik raakte. Terugrijden naar de truckstop is geen optie, wordt te duur.
Een dag later. Zie je het al vóór je? Op de oprit met een schroevendraaier gemiste drek wegkrabben. Doekje, kwastje met ontvetter. Ik kruip weer over en onder het ding door. Mijn handen doen zeer van het peuteren om en stoten tegen richels, bouten en randen. Geen recht stuk op een tractor. Hier wat gronden en daar wat gronden op plekken met blank metaal. Hè, nu is het klaar. Over vijf dagen naar de spuitcabine.
Tim Michaluk, autospuiter van beroep, zal spuiten. Van hem krijg ik een middel om de oude lak schraal te maken. Na drie uurtjes werk, kijk ik tevreden door het raam naar de tractor op de oprit. Een uur later loop ik ijsberend te vloeken door de kamer. Regen met bakken en rondvliegende blaadjes doen al het werk teniet. Hier word ik nou echt gek van.
Ik stel alle poetsactiviteiten uit tot vrijdag vóór de spuitzaterdag. Het zonnetje schijnt en Lex en ik spuiten alles nog eens af, schuren lichtjes op, plakken al wat kleine dingetjes af en maken de lak schraal. Het is half vier. Alle losse delen in de bus van Lex en ik op de kale tractor, samen naar de spuitcabine in Heerlen. Krijg nou de hik. Het bedrijf is gesloten! Met een geharkt voorhoofd en voortdurend bellend terug naar huis. Om zeven uur ’s avonds krijg ik Huub aan de lijn. Het is nog droog en subiet op de tractor naar Heerlen. ’s Nachts regent het dat het giet!
Zaterdag 19 mei. Om half tien gaan we, Tim, Lex en ik naar Heerlen. Banden van de tractor leeg laten lopen om binnen te komen in de cabine. We werken constant door en zijn om drie uur klaar met alle voorbereidingen. Nu staat Tim er alleen voor. Lex gaat naar huis en ik val buiten op een bankje in slaap. Kapot van het werk en alle spanningen. Tim wervelt de lak met sierlijke bewegingen, dan met rechts, dan met links. In seconden krijgt alles een andere kleur. Drie uur lang voert Tim zijn dans met kleur op en is dan helemaal gaar, kapot en versleten. Ik ben reuze trots op hem. Het resultaat is mooi en zelfs Tim is tevreden. Tim heeft zijn rust verdient en gaat naar huis. Ik peuter voorzichtig het papier en de tape los. Ik word gaande weg steeds enthousiaster. Mooi man. Het donkere groen staat geweldig. Opgebrand rijd ik om half acht naar huis.
Daar wacht Dory: “Hoe is tie?”
“Mooi meid, hartstikke mooi. De kleur is perfect.”
“Waar is het toestel, laat eens wat foto’s zien. Heb je foto’s gemaakt?”
“Ja een heel stel. Verd….. camera vergeten. Ligt nog in de garage. Ik rijd wel terug.”
Even later bekijken we buiten bij het houtvuur samen de foto’s. Dory is ook tevreden. Ik drink drie Grimbergen. Eigenlijk te veel, want zonder slaap ik ook als een bok. Alle spanningen mogen eruit.