6 Aug. Naar Rotbury

6 Augustus

Mijn voornemen om vroeg te vertrekken wordt getorpedeerd door mensen die afscheid komen nemen. Dus koffiezetten en kletsen; opruimen en vastzetten kan later. Om tien uur rijd ik naar het tankstation en toon mijn bankkaart. Ja, daarmee kan ik hier betalen. Niet dus. Na twee lege bankautomaten geeft de derde geld. Gauw terug naar het tankstation en laat het span nu maar rollen. Vandaag ga ik er echt voor zitten om een flink eind op te schieten.
Na zo’n vijftig mijl toetert en zwaait Roger vanaf zijn grote tractor naar mij. Hij is al aan het werk en door stom toeval treffen we elkaar hier. Even kletsen, maar hij heeft weinig tijd. Met een jaloersmakende snelheid en comfort rusht hij ervandoor.
De Moors (heidevelden) zijn geweldig om doorheen te rijden. Witte, wollen, wattenbollen grazen willekeurig verspreid in het landschap. Vogels fladderen voor mijn wielen weg. Een haas zigzagt met reuzensprongen. De Moors liggen hoog en zijn op de hei na kaal. De oppervlakte is vergelijkbaar met de provincie Utrecht. Er waait een frisse wind. Het onherbergzame gebied is heuvelachtig en met klimmen van vier kilometer wordt er weer veel rubber gegumd. Er zijn niet veel mensen onderweg. De smalle weggetjes zijn prima om over te rijden. Eenmaal uit de Moors verandert het landschap in een sprookje. Hier en daar hoeves en overal de stenen stapelmuurtjes, die als een lint het landschap verdelen in dijn en mijn. Oude bomen flankeren de hobbelige wegen en vormen met hun grote kruinen tunnels van groen. Honden blaffen als ik voorbij rol. Mensen lachen en wijzen. Dit is niet alledaags voor hen. Over deze achterafweggetjes komen alleen bestemmingsverkeer en een pipowagen uit Nederland.
Om acht uur lokt mij een campingbord. De tractor tokkelt langzaam over het grind. Ik mag er gratis staan. Vandaag heb ik honderd vijftig mijl gereden en het ging vanzelf.