17 Sept Remvoeringdag

Het roffelt op het dak. Geen weer om buiten iets te doen. Binnen ligt nog een leuk klusje te wachten. De ventilatieroosters afdichten met heel fijn gaas tegen ongedierte. Het spul heb ik van thuis meegenomen en ligt onder handbereik. Roosters losdraaien, gaas op maat knippen, erachter leggen en vastschroeven. Het stelt niet veel voor, het houdt me lekker bezig.
David heeft al enkele telefoontjes gepleegd om een dop van 36 mm te vinden. Tevergeefs. Hij neemt mij mee naar een doe-het-zelf-zaak. Dat levert ook niets op. We proberen een bandenfirma. Dat is een schot in de roos. We krijgen met onze eerlijke gezichten de dop mee zonder borg. De man zal door ons niet teleurgesteld worden.
Ondertussen is het droog. Als de remtrommel eraf is, valt me niets meer in. De voering ligt deels in stukken en verkruimeld rond de remschoenen. Ik snap er geen hotemetoot van. Zou de boel bergaf zo heet worden? Zijn er verkeerde voeringen gemonteerd? Liepen de remmen aan? Hoe kan ik dit voorkomen? Gelukkig zijn de trommels niet beschadigd. Ik bel de firma Böhmer voor goede raad. De vriendelijke juffrouw aan de telefoon vraagt eerst hoe het met mijn zoon gaat. Lief hè? Blijkbaar leest zij mijn site. Ze legt het probleem van de remschoenen voor en zal terugbellen. Een uurtje later gaat mijn mobieltje over. Ze vertelt mij, dat ik de oplooprem moet uitschakelen als oplossing voor het probleem. Ze is uiteraard geen techneut en kan mijn “waaromvragen” niet beantwoorden. Hier moet ik het voorlopig maar mee doen. Ik ga straks proberen om de remvoeringfabrikant te bellen om er achter te komen, hoe ik het probleem kan voorkomen.
De nieuwe voeringen, die ik besteld heb uit voorzorg, komen nu goed van pas en zitten er vlot op. Wielen erop en het gereedschap opruimen. David en ik drinken koffie en proberen de oorzaak van het malheur te doorgronden. We komen er niet uit.
Als David weg is, zoek ik op de FM van mijn wekkerradiootje een muziekzender voor tijdens het koken. Geen zender met populaire oldies of country en western muziek te vinden, alleen modern. Al zoekend blijf ik hangen bij een klassieke zender. Dat klinkt niet slecht. Het volumewieltje niet te hoog, niet iedereen hoeft het te horen. Na enkele nummers ben ik om. Deze zender is voorlopig favoriet. Niet verder vertellen hè. Ik heb geen verstand van klassiek hoor, maar de muziek is rustig en vrolijk. Ik zie de vingers van de schouderschokkende pianisten vóór me springend en dansend over de toetsen gaan. Bij de viool denk ik aan André Rieu, zoals hij schouderwiegend met de strijkstok de snaren bespeelt. Als het Londens Filharmonisch Orkest een stuk speelt uit een Harry Potterfilm, beweegt de listige, slissende Smeegel kruiperig voor mijn geestesoog. Lekker fantaseren.
Bij de maaltijd een pilsje. Wat wil ik nog meer?
Nou, een beetje rust in mijn kop zou helpen. De remmen zitten mij dwars. Zo dwars dat ik lig te draaien in mijn bed. Midden in de nacht een sms-je naar huis met het verzoek om het telefoonnummer of emailadres van de remmenfabrikant. Korte tijd later slaap ik in.