18 Juli Mortsel

Naar Katelijn via Leuven.
Oliepeil van de motor en versnellingsbak gecontroleerd en allebei aan maximum gezet. Zo nu kan ik eventueel verbruik meten. Ik ben niet zo zeker van de achterbanden. Die rijd ik vlot kaal dit jaar.
“Als het eenmaal rolt heeft het niets meer te lijden.”
Dat geldt in Nederland, maar in de Ardennen is dat een heel ander verhaal. Vier kilometer bergop is als vier kilometer ploegen met de banden op de asfalt. Dan volgen vier kilometer bergaf. De motor remt het hele spulletje dan af op die twee grote achterwielen. Het vreet rubber. Ook de remmen van de wagen krijgen het stevig voor de kiezen. Al twee keer de oplooprem wat bijgesteld. Fons Böhmer ben ik elke dag dankbaar voor het perfecte onderstel met soepele banden en goede vering. Anders lagen de erwten tussen de onderbroeken en de wekker in de kachel.
Het kompas wijst vandaag naar het noordoosten; naar Leuven. In de stad op de Vismarkt twee parkeervakken achter elkaar gevonden. Dubbel geluk. Als echte zuinige Hollander één kaartje voor twee vakken achter de ruit. Leuven is zo mooi; romantisch, proper, rijk, versierd en vriendelijk. De Vlaming is ontegenzeglijk vriendelijk. Het taaltje spreekt mij aan met de kleine woordspelingen en de zachte accenten.
Ik heb in Leuven door de zoeker gekeken naar details. De stad is er rijk aan. Geen kunst aan met zo’n rijk verleden en de vele studenten.
Voor het eerst in een internetcafé mijn site bijgewerkt. Da’s lekker. De eigenaar is een digitale virtuoos. Zijn vingers dansen over de toetsen en zijn hand dirigeert de muis. Hij leert mij een programmaatje te downloaden, dat de foto’s in seconden bij het bericht plaatst. De rekening van € 0,75 zijn dan slechts een fooi.
Op de plaats van bestemming in Mortsel spreek ik een oudere, nieuwsgierige man aan. Kunt u mij de weg naar de Wolschaerderveldenstraat vertellen meneer? Dat kan hij:”Meneer, dat is de eerste straat links of rechts.” Direct erachteraan volgt:” Bent u van de animatie voor het buurtfeest?” Hartelijk gelachen en uitgelegd dat het anders is. Hij vraagt zich af of ik geen last heb van eenzaamheid en voegt er aan toe:” Het gaat mij niet aan meneer, maar ge moet uwe plan trekken en niet stil wachten tot er mensen op u afkomen.” Daar heeft hij gelijk in.
Katelijn toont haar Antwerpse gastvrijheid. In een mum van tijd zit ik in bad, draait de wasmachine en klinkt in de keuken kookgerei.
De digitale weegschaal geeft verlies van kilo’s aan. Hee, dat is leuk! Dit is een belangrijke constatering voor de agrarische sector. Je maakt er een tv-programma mee met meiden op tractoren:
“Vrouw zoekt man met trekker.”
“Gewichtige dames koop een trekker!”
“Kom mee op de trekker en eet toch lekker.”
Ik zie het helemaal voor me. Prachtige Rubens-vrouwen op het platteland, die genietend, met een bevrijdende lach, tegen een romantische achtergrond over landweggetjes tuffen. Ze smikkelen onderweg van exquise gerechten en vallen moeiteloos af.

Na een verrukkelijke maaltijd en een goede fles wijn, ik kan het hebben, bedenken we wat er morgen leuk is om te doen.