15 Aug. Helmsdale

Woensdagochtend.
Dankzij de truckers ben ik weer vroeg op. De meeuw op het dak helpt ook mee.
Tandenpoetsend komt een trucker naar mij toe en zegt:” Jij was eergisteren op de A9. Klopt dat?”
“ Ja. Heb je mij gezien dan?”
“Nee, ik hoorde het over mijn bakkie. Ze vertelden, dat een vent met een oude tractor en een groene gipsywagen naar het noorden reed.”
“Hadden ze last van mij?”
“Nee, het was gewoon leuk om verder te vertellen. Truckers hebben niet veel te doen. Snap je?”
Ja , ik snap het. Nu is ook verklaard, waarom truckers soms toeterden of met de lichten flitsten en de hand opstaken. Ik vond ze al zo vriendelijk.
Om negen uur rijd ik weg bij de truckstop. Ben benieuwd of er weer truckers seinen.
Het rijden over de A9 naar het noorden is verplichte kost. Er zijn geen alternatieven voor mij. Dit is saai. De weg is heel comfortabel en vaak vierbaans, maar het stuur hoeft geen tien centimeter naar links of rechts. Voordeel is wel, dat de weg de kustlijn volgt en dus is er weinig hoogteverschil. De zon schijnt dat het een lust is. Sorry, ik weet dat dit een deceptie is voor Regenlanders, maar ik kan er niets aan doen. Staand in de cabine koekeloer ik door het schuifdak om me heen. Lekker die wind om m’n oren.
Als ik pauzeer in ‘t zonnetje van daarnet, blader ik door een blad met data en evenementen in Schotland. In Helmsdale houden ze over drie dagen Highland Games. Dat mag ik niet missen. Over tien mijl ben ik er al. Die laatste mijlen gaan rustig aan. In plaats van 1600 toeren, 1450 toeren. Ik heb ineens tijd zat. Na een rondje stadje stop ik bij een groot grasveld, waar een tuinier voor een basisschool baantjes trekt met zijn zitmaaier. Hem moet ik hebben. Hij weet vast wel een plek, waar ik veilig tot en met zondagochtend kan staan.
Hij zwaait naar mij. Ik zwaai terug en loop naar hem toe. De machine stopt. Als ik me voorgesteld heb, zegt hij:”You were on the local radio this morning.”
“Hè???”
“Yeah.”
“Ze waarschuwden het andere verkeer om voorzichtig te zijn op de A9. Er rijdt een buitenlander met een tractor richting het noorden.”
Zo, dat is een leuke binnenkomer. Ik vraag aan Collin, waar ik veilig kan parkeren. Hij bedenkt, dat ik in de basisschool moet vragen om achter de school te mogen staan.
Met mijn vriendelijkste gezicht stel ik me voor aan de directrice. Ik leg uit wie ik ben en wat ik doe. Ze heeft geen probleem met mijn verzoek. Nu sta ik op een perfecte plek. Het is een aan drie kanten ingesloten kleine binnenplaats met aan één kant zicht op een dal. Super.
Morgen stadje verkennen en wat boodschapjes doen.
Vanavond lezen, want het boek waarin ik ben begonnen bevalt goed.