23 Juli Dirksland
Door: Maarten
31 Juli 2007 | Nederland, Dirksland
Leesdag.
Met regen in het vooruitzicht ga ik de was in de machine stoppen. Een droger hebben ze niet. Normaal schijnt hier de zon; zeggen ze. Vandaag dus niet. Elke keer als ik langs de waslijn loop, zou ik de was wel droog willen blazen. Waar de wind vandaan komt dreigen buien. Door af en toe een spetter raak ik bijna in paniek; wel of niet binnenhalen? Als de spetters in familieverband omlaag komen, ren ik me rot. Gelukt! Oef, waar laat ik het spul in de wagen? Stoelen, krukje, tafel, kastknoppen, alles doet dienst als plek in afwachting van Goede tijden Droge tijden.
Het spookt rondom de wagen. De wind en de regen duwen en roffelen. Ik pak een boek om in weg te kruipen: De lokroep van de wolf. Lekker alles vergeten om me heen.
Om zeven uur ga ik koken en kom tot de ontdekking, dat de was nog niet droog is. Effe helpen. Kacheltje stoken. Tuurlijk steek ik te veel hout erin en de sauna is geboren. Met de voordeur open, gelukkig staat de wagen met de kont in de wind, probeer ik de temperatuur onder mijn smeltpunt te houden. De kachel doet waar ik hem voor opstookte. Na een uur kan alles gevouwen in de kratten onder het bed.
Buiten stijgt het water tot aan de schouders van de banden. Het gras moet op z’n tenen staan om de punt boven water te houden. Het gootje van de wagen geeft zijn taak op en laat alles over de rand stromen. De windstoten tot negentig kilometer/uur laten de wagen schudden. Dit geweld doet me denken aan het ouderlijke huis in het Verboden Bos. De wind raasde door de takken, regen striemde tegen het enkelglas, de schoorsteen van de openhaard huilde, de bomen zwaaiden vervaarlijk heen en weer en wij zaten binnen veilig, maar met een korset van spanning om ons lijf. Geen grotere opluchting wanneer we na de bui in het vochtige, nadruppelende bos de schade gingen opnemen. Het rook nieuw en soppen met je laarzen door de gladde bladerenlaag gaf het bevrijdende gevoel, dat je dan zo nodig had.
Zo nu terug op het bed en verder in het boek; met een pils op het nachtkastje om de plaatselijke droogte het hoofd te bieden.
Met regen in het vooruitzicht ga ik de was in de machine stoppen. Een droger hebben ze niet. Normaal schijnt hier de zon; zeggen ze. Vandaag dus niet. Elke keer als ik langs de waslijn loop, zou ik de was wel droog willen blazen. Waar de wind vandaan komt dreigen buien. Door af en toe een spetter raak ik bijna in paniek; wel of niet binnenhalen? Als de spetters in familieverband omlaag komen, ren ik me rot. Gelukt! Oef, waar laat ik het spul in de wagen? Stoelen, krukje, tafel, kastknoppen, alles doet dienst als plek in afwachting van Goede tijden Droge tijden.
Het spookt rondom de wagen. De wind en de regen duwen en roffelen. Ik pak een boek om in weg te kruipen: De lokroep van de wolf. Lekker alles vergeten om me heen.
Om zeven uur ga ik koken en kom tot de ontdekking, dat de was nog niet droog is. Effe helpen. Kacheltje stoken. Tuurlijk steek ik te veel hout erin en de sauna is geboren. Met de voordeur open, gelukkig staat de wagen met de kont in de wind, probeer ik de temperatuur onder mijn smeltpunt te houden. De kachel doet waar ik hem voor opstookte. Na een uur kan alles gevouwen in de kratten onder het bed.
Buiten stijgt het water tot aan de schouders van de banden. Het gras moet op z’n tenen staan om de punt boven water te houden. Het gootje van de wagen geeft zijn taak op en laat alles over de rand stromen. De windstoten tot negentig kilometer/uur laten de wagen schudden. Dit geweld doet me denken aan het ouderlijke huis in het Verboden Bos. De wind raasde door de takken, regen striemde tegen het enkelglas, de schoorsteen van de openhaard huilde, de bomen zwaaiden vervaarlijk heen en weer en wij zaten binnen veilig, maar met een korset van spanning om ons lijf. Geen grotere opluchting wanneer we na de bui in het vochtige, nadruppelende bos de schade gingen opnemen. Het rook nieuw en soppen met je laarzen door de gladde bladerenlaag gaf het bevrijdende gevoel, dat je dan zo nodig had.
Zo nu terug op het bed en verder in het boek; met een pils op het nachtkastje om de plaatselijke droogte het hoofd te bieden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
