7 Juli Mormont

Het heeft vannacht verschrikkelijk gewaaid over de Hautes Fagnes. De letters van de stickers zijn er haast af geblazen. Na het ontbijt alles vast gezet en op route. In Hockay vraag ik om water. Vier jonge, sportieve gasten uit Antwerpen willen wel helpen en water is al helemaal geen probleem. Ja, de wagen van binnen bekijken willen ze ook wel. Vragen worden gesteld en foto’s worden genomen. Ik vraag om iets in mijn gastenboek te schrijven. Anne-Lies, Pascal en Mieke willen wel. Ik wil jullie het stukje van Anne-Lies niet onthouden.

Opzoek.

Opzoek naar mezelf,
naar mezelf in een ander,
en een ander in mij.
Doorkruis ik de wegen
op weg naar een weg
om onderweg,
avontuur te beleven.
En in mezelf,
in die ander
dat kleine gebaar
in die lach
geen enkel bezwaar
brengt dat anders,
dan nieuws,
dat onbekende terrein
zoveel uit me boven
en ik mezelf kan zijn

Anne-Lies

Als ik achter Francochamps over een kronkelweggetje door de groene naaldbossen tegen de heuvel op klim moet de tractor hard werken. Hij kan alles in de hoge versnelling tussen 1200 en 1500 toeren aan. Ik nader een gehucht van acht boerderijen. Daar hebben ze het geluid van de BM al van ver horen aankomen. Ze kennen het geluid van deze drie cilinder niet. Mannen en vrouwen kijken op van hun bezigheden. “Wie is dat?”vragen zij zich af. Het BM-etje doet alsof er geen 10% helling bestaat en hij krijgt de duimen omhoog van de omstanders. Dat is niet niks want het zijn stuk voor stuk kenners.
Om ongeveer vijf uur draai ik van de “grote” weg af naar het gehucht Mormont om een plekje voor de nacht te vinden. Het eerste en achteraf ook het beste gezicht dat ik zie is van Dominique. Hij is een 54 jarige Braziliaan, die in het huisje van zijn ex woont. “Zet de wagen daar maar neer. Aucune problem.” Hij verdient de kost met het maken van kunstzinnige voorwerpen van pitten en zaden en kokosnoten. Dominique zit net als ik verlegen om een praatje. Al gauw kletsen we op het bordes van de wagen over alle wereldproblemen en na het derde pilsje hebben we ze ook merendeels opgelost. Dominique schrijft ook een gedicht in het Portugees in het gastenboek met als titel: O viagante. Dat betekent: Le voyageur. Het schijnt over de wereld, de ruimte, de satelieten en de liefde te gaan. Als de zon bijna ondergaat lopen we een rondje om de kerk, waar in het gemeenschapshuis een bruiloftsfeest aan de gang is. Even later wensen we elkaar: Bonne nuit.