28 sept Naar Oxford.

Vroeg wakker, dus ga ik Mike gezelschap houden bij het melken. Jannet is er ook. Samen doen ze het werk. Nog vier jaar en dan gaat Mike met pensioen. Voor die tijd moet hij zich zien te redden door extra klusjes, zoals hagen en heggen snoeien en graven delven op het kerkhof. Tja, je moet wat als kleine agrariër.
Buiten Newent tank ik LPG. Niet slecht 11 liter in twee en een halve maand.
Het wordt, met zestig mijl te gaan, een lange zit naar de universiteitstad Oxford. Onderweg naar de grote stad zie je steeds meer persoonlijke kentekenplaten. Hiervoor moet je diep in de buidel tasten. Als je jouw drie initialen erop wilt kost dat 600 pond. Het standaard kenteken bestaat uit zeven tekens. Wil je een kort nummer, dan kan dat oplopen tot 1500 pond. Er wordt gehandeld in deze kentekens tot wel 3000 pond voor iets heel speciaals. De volgende kentekens zag ik vandaag. Kun jij ze lezen?
Een BMW 850 had BIG 850 I.
Een transportbusje doet de volgende belofte DAY OR 2.
Een priester?? had DEO 3 GEN
Kleine vrachtwagen voor toilettenverhuur had LOO 2 LET
Een Jaguar had HI 5
Een Toyota had GT 2000
Een Landcruiser had ALL R8
Vriendin of vrouw?? K 8 GHT
Zo krijg ik de tijd om.
Geen campings te zien vlak voor de stad. Dan maar het centrum in op goed geluk. Spiedend in elke zijstraat naar parkeerruimte raak ik steeds dichter de wanhoop (het centrum) nabij. Dan spot ik rechts van de weg The White Horse Pub met een ruime parkeerplaats. Op de eerstvolgende kruising geef ik een rondje van de zaak voor de verbaasde Britten en keer terug. Er stromen gasten naar buiten als ik stop. Dat is een goed teken, want ik moet de eigenaar nog overhalen om mij dit weekend te laten parkeren. Met de opgewekt lachende gasten kom ik mee naar binnen. De bediening staat voor het raam en bekijkt van daaruit mijn vervoer. Mike, een stamgast, is enthousiast en zegt:”Let me do the talking.” Hij neemt Amy, de eigenaresse bij de arm mee naar buiten en blijft druk gesticulerend een tijdje bij de wagen. Als ze naar binnenkomen heeft Mike bedongen, dat ik tot maandagochtend mag blijven staan, als ik een paar biertjes drink aan de bar. Dat is nog eens een goed excuus om bier te drinken. Het groepje rondom Mike bedenkt meteen wat ik morgen moet bezichtigen. Een ober vertelt, dat er een busverbinding tussen Oxford en London is, linea recta, elke tien minuten, via de snelweg, in één uur en tien minuten, van het ene centrum naar het andere. Dat is iets voor later. Ik mazzel met die gasten en met de plek vlakbij het centrum.
Je zult begrijpen, dat ik nu echt moet gaan drinken. Proost!!!