31 aug Dieselmeur

Opzoek naar een camping met douche en wasmachine verdwaal ik in een doolhof van super smalle weggetjes richting Rusland. De wagen zit ingeklemd van links, rechts en vanboven. De hoed op de schoorsteen moet eraf. Ik krijg het er warm van. Helemaal als een tegenligger zich naast mij wringt i.p.v. twintig meter terugzetten naar een open plek. We kunnen beiden geen kant meer op. Een slotje van de klep onder de wagen ligt tegen zijn deur aan. Gelukkig kan hij niet uit de wagen, want hij is toch een partij pissig. Scheldend vertelt hij mij, wat ik moet doen. Demonstratief zet ik de motor van de trekker uit, stap uit en trek mijn schouders op:”Wat wil je nou eigenlijk?” Tierend met een rood hoofd moet hij achteruit. Ondertussen staan er al drie auto’s meer op mesjol te wachten. Er gaat een zucht van opluchting door alle toeschouwers, als het eigenwijze heethoofd aan de kant staat.
De vierde camping, die ik aan doe, heeft plek voor me. Meteen de wasmachine vullen en douchen, want ik stink een uur tegen de wind in. Ik ruik mezelf. Vanmiddag kreeg ik diesel van een boer in twee 20 liter vaten. Daar ging het goed fout. Plusminus 1 ½ liter liep via mijn hand en arm in mijn oksel. Jakkes, het schrijnt onder mijn arm. De blouse en trui gauw uitgetrokken en in de wagen gegooid. Wéér fout. De meur hangt nu ook in de wagen.
Zo nu is alles weer proper. Lekker eten en … daar gaat de telefoon!
“Hoi met Do, hoe is tie?” Dat is super. Sms is leuk, net als mail, maar “live” slaat alles. Lekker lang, leuk, lief kletsen. Nieuwtjes, lieve dingen zeggen en horen. Positieve dingen over Lex, die nu de man in huis is. Fonnie en Guido terug van een zonnige vakantie. Die hebben ze echt verdiend. Ze blijven vannacht in Oirsbeek slapen; de lieverds. Ze vangen elkáár op. Na zo’n telefoontje kan ik moeilijk slapen. Veel te opgewonden. Het gesprek hoor nog tig keer in mijn hoofd. Met een smile van tevredenheid kijk ik terug. Trusten allemaal. Ik hou van jullie.