14 Aug. Een morksdag

Veel te vroeg word ik wakker. De truckers starten al om zes uur hun machines. Anderen komen er om te eten. Het gaat af en aan. Meeuwen vliegen schreeuwend rond. Een ongewone herrie. Even later spreek ik Duncan. Hij heeft nergens last van. Een mens went aan alles, zelfs aan hangen; als hij maar lang genoeg hangt.
Op de afgesproken plaats verschijnt Jenny mooi op tijd. We regelen alles met de verhuurmaatschappij. Zij moet naar het vliegveld en ik moet de schade laten taxeren. Budget Rental stuurt mij naar “hun” firma: Hi Tech Accident Repair. De taxateur berekent 526,02 Engelse ponden om dit te repareren. Slik! Ik krijg een keurige nota.
Nu moet ik enkele telefoontjes plegen, de papieren posten, schadefoto’s verzenden en mijn dagboek bijwerken.

Wat een gemorks om alles in te vullen voor de verzekering. Het is geen alledaagse kost. Dan naar een internetcafé om de foto’s naar verzekering te sturen. Alweer gemorks; ik moet drie keer hulp vragen. Toch nog even een actiefoto van mezelf laten maken. Naar het postkantoor om verzekeringspapieren te versturen. Hèhè, klaar met moeten. Het is drie uur ’s middags.

Inverness is mooi en romantisch met prachtige gebouwen en een intiem centrum. Toch is het een dag van niks. Zo opgefokt van het morksen hier rondlopen is niet mijn ding. Een straatmuzikant doet zijn best, net als de zon.
Ik ga dadelijk iets lekkers te eten klaarmaken: soep, rijst, spiegelei, saté en een pilsje. Dan in een ander boek beginnen. Daarmee sluit ik de dag liggend in mijn netje af.

Ps. Even iets rechtzetten.
De bergen zijn hier geen 3005 meter, zoals ik beweer op 12 augustus, maar 3005 voet. Dat zijn “maar” 1000 echte meters. Stom hè!