9 Aug. Edinburgh

De stad in.
Vannacht een wolkenloze hemel gehad. Het was me toch een partij koud. Met sokken, dikke pyjama, dubbel dekbed nog niet warm. Vanochtend lekker lang blijven liggen tot de zon buiten en binnen alles opgewarmd had. Ik treuzel, want Rob, Ine en Charlotte Hendrikse nemen mij straks mee naar de stad. Daar gaat ieder zijns weegs. The Royal Mile is een drukke straat vanaf het kasteel naar beneden. Op het plein staan heel grote tribunes klaar voor de dagelijkse taptoe. Kaartjes zijn allemaal uitverkocht. The Royal Mile heeft vele winkels en hij is deze maand verkeersvrij. That’s the place to be. Een kakofonie van geluiden dringt in mijn oren. Artiesten van allerlei pluimage doen verwoede pogingen om mensen naar hun voorstelling te lokken. De minivoorstellingen zijn virtuoos en professioneel of shocking en futloos. Van over de hele wereld zijn hier artiesten om hun kunsten te vertonen. Al wandelend word ik door muziek, stemmen of beweging van links naar rechts getrokken. De jongleurs maken weinig indruk. De trommelaars laten mijn hart sneller slaan. Helaas zit ik gevangen in een onwillig lichaam, ik wip maar wat van de ene voet op de andere. In mijn hoofd dreunen de trommelvliezen. De geweldige tempowisseling ontvoeren mijn brein naar warmere oorden. Heerlijk. Twee frivool geklede operazangeressen verbazen met geweldige stemmen. Geen versterkers, geen achtergrondmuziek; de stemmen schallen zuiver en melodieus. Zonder zichtbare inspanning toveren zij een andere wereld. Bij de bluesgitarist ga ik een tijdje op de grond zitten. De slepende stem, de droevige teksten en de vibrerende gitaar houden mij gevangen. Chineesballet is strak geregisseerd en kleurrijk. Daar gaat geen pasje of beweging uit de maat. Gracieus en vlinderachtig dribbelen en huppelen ze de ijle muziek. De doedelzakspeler werkt zich uit de naad met het zweet dik op zijn hoofd, maar kan niemand echt bekoren. Daar tussendoor lopen tientallen proppers als clown, travestiet, troubadour, schoorsteenveger; als het maar opvalt. Ze delen daarbij een gigantisch gekapt bos aan folders uit. Het meeste wordt achteloos weggegooid. Velen zijn goedkoop en smakeloos. Er zijn ook pareltjes van originaliteit bij, die een act hebben, waar je even bij blijft stilstaan. Ik loop de Mile op en af in vijf uur, zoveel is er in die ene straat te zien. Er is méér, zoveel meer dat ik morgen terugga. Misschien kan ik een voorstelling boeken.
Als Stefan en Ilse komen wordt wederzijds verteld over deze dag. De jongens drinken een pils en gaan met bravoure aan de slag in de keuken. Dat gaat helemaal goed. Koken is een hobby van Stefan. Ik leer weer van alles. Na de soep zijn er gekookte aardappeltjes met saus, vlees en salade à la Yvonne. Een watermeloen wordt vakkundig gesloopt door Stefan en dient om de gaatjes te vullen. Het is lekker gezellig.