7 Juni Post voor God.

Het is koud en nevelig, als ik opsta. Het heeft gegoten vannacht. Verdorie, ik ben elf maanden geleden weggereden in de regen. Het zal toch niet regenen, als ik thuiskom? Van de nevel in het dal klim ik de mist in. So ein Mist!?!
Over de zo bekende wegen uit mijn zeer actieve motortijd rijd ik door de Eifel. Per ongeluk? Toevallig? Van hogerhand gestuurd? Wie zal het zeggen? Ik kies een slingerweg binnendoor. Net voorbij het gehucht Gelenberg zie ik een ballon aan een koordje in het veld vlak boven het gras zachtjes in de wind bewegen. Ik stop om goed te kijken. Vast een ballon van een kinderwedstrijd: “Welke ballon komt het verst!” Het gras is hoog en nat. Wat zal ik doen? Mijn nieuwsgierigheid levert me natte voeten en een natte broek op. Er hangt een enveloppe aan: “Post fur Gott.” Hij is dus niet voor mij bedoeld. In de wagen haal ik twee doorweekte brieven uit de natte enveloppe. In de ene staat:
“Lieber Gott.
Wie geht’s?
Ich danke Dir dafür dass ich ein Hund bekommen habe.
Ich hoffe das es meine Oma und Opa gut geht im Himmel.
(Wenn es einen Himmel gibt)
Ok dann Tschüs.“
In de andere staat, dat ze het H. Vormsel ontvangt en daarom een brief moet schrijven aan God. Ze is dertien jaar en hoopt dat de vinder reageert. De eerste brief is 18-4-08 gedateerd en de tweede is van 3-6-08. dus de ballon heeft het vier dagen volgehouden vanuit Alflen ergens in Duitsland. Ik heb geen flauw idee, waar dat plaatsje ligt. Kan iemand mij helpen? Ik zal haar thuis een briefje schrijven.
Dichtbij Monschau doemt een onvoorzien probleem op. Jef komt mij morgen bezoeken om de laatste keer live te filmen en Monschau heeft geen camping! Ik stuur naar Eupen in België, ik weet, daar ligt camping An der Hill. Shit, gesloten! Aha, ik weet al wat ik doe. Ik rijd naar Gemmenich, daar woont in een internaat broeder Snuf. Eigenlijk heet de Franciscaner broeder: Alfons. Toen ik als zestienjarige in Kerkrade op kostschool zat hadden alle broeders een bijnaam. Alfons in het Limburgs wordt Funs en als je Funs omdraait krijg je Snuf. Zo hadden we daar Sammy naar het liedje:”Sammy loop niet zo gebogen, hoog Sammy, kijk omhoog Sammy; de Lange was de broodmagere directeur, Dino kon ontzettend hard lopen, Bulletje was een dikkertje, enz. Als ze hun bijnaam hoorden, mocht je een weekend niet naar huis en dat is hard, want dan was je vier weken ononderbroken op school. Daar heb ik ook mijn bijnaam Pluto gekregen. Het internaat in Kerkrade bestaat niet meer.
Wat is nu mijn plan? Ik ga vragen of ik bij broeder Alfons op het terrein mag staan, dan kunnen we ook nog lekker bijkletsen over veertig jaar geleden. Wat gebeurt er? Vlak voor ik bij het internaat ben, staan twee campings aangegeven. Dan kies ik voor de camping. Lekker douchen en misschien wel internet. Allebei goed! Nu snel Jef op de hoogte brengen, dat ik op camping Du Vieux Moulin sta.