22 Sept Remmen los!

Geheel in tegenstelling met het beloofde zonnige weer blijkt dat veel anti- Engelandgangers vandaag hun gelijk krijgen. Het druilt.
Na de beloofde douche en een kop koffie met koekje kan ik er weer tegen en dat blijkt ook nodig te zijn vandaag. Vol goede moed tuf ik, met de cabine rondom dicht tegen nattigheid, door Corwen. Het gat stelt niks voor en ik zou er niet gestopt zijn als de brandweer geen auto’s zou wassen voor het goede doel. Met water spelen doen ze altijd al. Ze hebben gedacht; je moet doen waar je goed in bent. Zie je mij met mijn “auto” het terrein oprijden? Zelfs deze geharde kerels wreven de tranen uit hun ogen bij de blik op de naderende klus. Zeven spuitgasten gaan enthousiast aan de slag. Als extra beloning mogen ze op de foto.

Wales is mooi. Ik ga er niks over vertellen, bekijk de foto’s maar.
Op een erg smalle weg door het natuurgebied Snowdonia rijd ik voor de tweede keer hetzelfde breedtelichtje aan diggelen. Het zit er verd…. nog maar enkele dagen op. Uit voorzorg pak ik de schoorsteenhoed er ook maar af. Dan begin ik op steile hellingen bergaf toch goed te voelen hoe zwaar de kar drukt. Twee versnellingen terugschakelen is niet voldoende, ik moet nog bijremmen. Op een méér dan 25% helling gaat het fout. De achterwielen van de tractor slippen. Hij schuift gewoon steeds sneller naar beneden. De kar duwt hem weg. Snel stuur ik op een dikke steen aan. Dat was op het nippertje!
Na veel geëmmer krijg ik het blokkeerstuk er toch niet tussenuit en dus trek ik de wagen met de handel op de handrem. Weer opnieuw verder naar beneden. Nu in de tweede versnelling met de handrem erop. De wielen van de kar blokkeren nu. Niet gek Hendriks, je hebt er net nieuwe remvoeringen op gezet! De voorwielen van de kar schuiven de berm in en de dissel dreigt te scharen. Nu biedt een boom uitkomst. Je kunt me geloven of niet, maar het water staat tussen mijn billen. Wat moet ik nou? Om de zaak nog erger te maken staan er achter me auto’s te wachten. Ik ga even wat knutselen, ze moeten maar wachten. De strip ijzer van David komt goed van pas. Ik maak hem met ti-raps vast aan de handremhefboom. Nu kan ik vanaf de stoel net bij de geïmproviseerde verlengde handrem om hem te bedienen.
Als dit niet werkt word ik gillend gek!!!
Met één hand aan het stuur en met de andere hand aan de ver verwijderde handrem lig ik plat achterover in de cabine. Het water staat in mijn navel! Zo hobbel ik naar beneden tot bij The Ugly House op de grote weg, de A5. Daar scheld ik goed op mezelf, stamp eens hard op de grond en adem flink in en uit. Zo, dat gaat me niet meer lukken. Vanaf nu braaf op grotere wegen blijven en de boel heel houden. Weer iets geleerd.
De eindbestemming voor vandaag is Llanberis. Een stadje met stoomtreinen, een nationaal leisteenmuseum, een tandradbaan, een te bezichtigen waterkrachtcentrale en het gebruikelijke toeristische centrum. Tegenover de tandradbaan is een grote parkeerplaats. Daar plof ik binnen en zoek een mooi vlakke plek. Het is vier uur. De laatste trein naar boven kan ik nog meepikken. Voor vijftien pond rammelt het treintje driekwartier naar boven, wacht daar een half uur en ratelt weer de berg af. Nu waait het ondertussen zo hard, dat we te horen krijgen dat de trein niet tot helemaal boven gaat! Als je wilt, kun je nu nog afhaken. Ik stap in en zal wel zien. Geen spijt hoor. Het uitzicht ia adembenemend en zitten in een honderd jaar oude wagon is al een feest op zich.
Morgen is veel regen voorspeld. Ik zal naar het leisteenmuseum gaan, dan zit ik binnen.