29 aug Buttermere

Van huwelijken naar Merenland.

Al vroeg loopt mijn treintje naar het zuidelijkste plaatsje van Schotland. Gretna Green was vroeger een trouwplaats voor jeugdigen uit Engeland, die zonder toestemming van thuis wilden trouwen. De wet in Schotland staat trouwen toe vanaf 16 jaar. Een huwelijk in Schotland wordt door de engelse wet erkend. In de smidse van Gretna Green worden sinds 1710 huwelijken voltrokken. Vandaag 8 en jaarlijks 3000. Het eerste koppeltje zijn Wesley en Libby Lockwood. Weggelopen van thuis en zonder toestemming trouwen zij. Het tweede koppeltje heeft óók geen toestemming van thuis. Hij is NIET de vader of grootvader, maar de bruidegom en zij is het stralende bruidje. Echte liefde voor …
Op het terras wordt mij koffie aangeboden door twee broers uit Aarle Rixtel. De één is uit Australië overgekomen. Heel vervelend, dat ik hun namen niet heb opgeschreven. Ik heb zelfs geen foto van hen. Twee prachtige, oudere mannen met plezier in het leven.
Eén mijl verder steek ik de grens over naar Engeland. Het Lake District ontpopt zich als weids en groen. Hoge golvende heuvels bieden fenomenale uitzichten. De smalle weggetjes slingeren zich over de heuvelruggen of gaan snoerstrak omhoog naar de einder. Het is enorm afwisselend. Schotland is een land, waar je met je motor kunt dansen van bocht tot bocht. Engeland idem dito. Ik zou alleen al om motor te rijden willen terugkomen. Hier gaat olie door je aderen stromen. Adrenaline vult je hoofd. Je rechterpols controleert de dans. Het is motorland.
Na vele stops in de berm op de “Passing Places” van de erg smalle weg bereik ik Buttermere. Het gehucht belooft, gelegen tussen bergen en twee meren, prachtig wandelgebied te zijn. Het afscheid van Buttermere zal er één zijn met een aangename verrassing in petto. Ik kan kiezen uit twee passen, als ik straks vertrek naar mijn volgende stop. Life is great.