29 Juli. Bezoek aan York

De camping heeft niet meer te bieden, dan koud stromend water. Ik heb vannacht bedacht hoe ik me ga douchen. De wasemmer voor driekwart gevuld met koud water. Vier pannen op het vuur en een steelpannetje bij de wasemmer. Voorzichtig giet ik het hete water in de wasemmer erbij. Nu nog shampoo, mijn zwembroek met een handdoek en het wildwesttafereel kan beginnen. Op mijn slippers loop ik achter de wagen en schep met de steelpan water over me heen. Dat is lekker warm, maar de wind waait stevig en het is nog vroeg in de ochtend. Dan mijn haren inzepen en met de steelpan weer water er overheen. Het gaat lekker zo; rug, buik, benen en voeten. Heel even heb ik, om Victoriaanse redenen, twijfel of ik mijn zwembroek zal laten zakken. Echter dit deel kan om moverende redenen niet overgeslagen worden. Dus … hup in de blote kont. Goed schrobben, het laatste water over me heen en snel afdrogen, want het kippenvel groeit al binnen 10 seconden. Zo fris als een hoentje ontbijten en in schone kleren naar York.
Op de wei komt Mick met zijn vriendin naar me toe. Hij brengt me naar zijn geboortestad York en vertelt honderduit. Bij de Clifford’s Tower zet hij me af. Langs de “waakganzen” en om de ganzenpoep heen ga ik het Castle Museum binnen. Voor zes en een halve pond mag ik de verzameling zien die ooit door één persoon gestart is. Het museum neemt je mee door de tijd. Binnen zijn hele straatjes en stegen met de complete winkels, politiebureau, schoolklas, smidse, e.d. ingericht. Dat is leuk om doorheen te lopen. Sommige winkels zijn in stijl open en verkopen spullen. Je waant je terug in de tijd. De winkeliers, de agent, de krantenjongen, ze vertellen allemaal hun dagelijkse bezigheden en zo leeft het nog meer. Blij dat ik dat gedaan heb.
Wandelend door York met de camera aan mijn hoofd ontdek ik overal prachtige dingen. York is een voorbeeld van de waarde die de Britten toekennen aan traditie. Van de winkels zijn de etalages al honderden jaren niet verbouwd. Niks schreeuwende neonreclame, maar met zorg en vakmanschap gemaakte uithangborden, die ook vaak getuigen van humor, kritiek en zelfspot. Aan de gevel van een pub hing het bord met een bierdrinkende non met de habijt opgetrokken tot boven de knieën. De titel is The habit en dat woord heeft drie betekenissen: de habijt, de drinkgewoonte en het gekleed-zijn. Fantastisch! Hoe verzinnen ze het? Zo ontdek ik nog veel meer in de stad: de engel aan de gevel, de jazzpianist, vier koukleumende heiligen en een poserend roodborstje.
Afknappers zijn er ook. Het Vikingmuseum Jorvik is een ramp. De Engelsen staan er een half uur voor in de spreekwoordelijke rij zonder moppers of voorkruipen. Die rij kan er niet voor niets staan, dus sluit ik aan. Voor acht pond mag ik binnen. Je gaat eerst met twintig man in een ´tijdcapsule´ waar de vloer trilt. Je wordt daarna in een gondel gepoot, net als in de Efteling, die al draaiend langs sprekende poppen gaat. Uit de wanden komen de luchtjes, die bij het tafereel passen. Tjonge, wat een kermistoestand. Snel vergeten dit museum.
Buiten schijnt de zon. Op een plein staan kraampjes en er klinkt muziek. Op de rand van een fontein geniet ik van de mensen. Er lopen punkers in schone kleren en goed opgemaakt. Ik zie een Engelsman in ruiterkleding voorbij stappen. Er sloffen voetbalsupporters in campingkostuum langs. Alle lagen van de bevolking tonen hun tatoeages. Er draven twee paardjes voor de sulky door de drukke straat. Toeristen worden rondgereden in cabrio dubbeldekkers. Er is zóveel te zien.
Het Fairfax House sluit mijn dag in York af. Vanbuiten maakt het geen bijzondere indruk op mij, maar achter de muren is een Victoriaans, rijk gedecoreerd, kunstzinnig en overdadig ingericht huis te bewonderen. De Fairfaxfamilie heeft er alles aan gedaan om te showen wat ze waard zijn. De kunstvoorwerpen uit alle delen van de wereld, twee schilderijen van Hollandse meesters, door Italianen gemaakte plafonds, chinees porselein en nog veel meer maken diepe indruk op mij. De suppoosten geven uitleg over elk detail en zo leer ik hoe alles in het huis op een of andere manier met elkaar verbonden is en een functie heeft.
De deuren gaan achter mij op slot. Het is vijf uur. Ik zoek een bushalte met lijn elf. De bus is net vijf minuten weg en de volgende laat vijftig minuten op zich wachten. In een pub kies ik, nadat ik uit drie kleine glaasjes mocht proeven van de 14 bieren van het vat, een donker bier. Doe maar een pint, ik heb tijd zat. Ik sta op tijd weer bij de bushalte. Een chauffeur van lijn zeven vraagt of ik mee wil met hem.
“Nee, ik wacht op lijn elf.”
“Dan sta je verkeerd. Lijn elf stopt hier op zondag niet.”
“Waar moet ik dan wachten?”
“ Twee straten verder.”
“ Thank you.”
Als een speer naar de andere bushalte. De bus is net weg. Shit!!!
De laatste bus van vandaag gaat over één uur; om vijf over zeven.
Ik ga terug naar de pub voor meer booziness en ben mooi op tijd voor de laatste bus naar Bisshopsthorpe. De chauffeur stopt, om mij een plezier te doen, vlakbij de camping.
Morgen ga ik terug, want ik heb nog niet genoeg gezien!