24 Juli Hoek van Holland.

Naar Hoek van Holland.
Door de familie Kardux uitgezwaaid draai ik de voorrangsweg op Ik heb drie dagen stilgestaan en nu ben ik blij dat ik weer rij. Het geluid klinkt weer vertrouwd. Ik voel me goed. Via parallelwegen probeer ik de weg te vinden naar Rozenburg. Dat lukt maar ten dele. De verbodsborden staan als onkruid langs de weg. Verschillende keren stap ik naar woningen om de weg te vragen. Via de Haringvlietdam bereik ik met veel omwegen Rozenburg om de Nieuwe Waterweg over te steken met een veerpont. Altijd leuk voor een Limlander om het veerpont te nemen. Voor de Hollander is het een traag middel.
Aan de overkant tuft het groene span over een smalle dijk door het glasland. Zonlicht weerkaatsende kassen overkoepelen het land. Vanaf de hoge dijk is het een onwezenlijk gezicht. De mens creëert een futuristisch, steriel landschap zonder ziel. De verbondenheid met de aarde is er niet meer.
De kade is snel gevonden en het is niet het gedachte industrieterrein met massa’s containers. Op een parkeerplaats voor langparkeerders poot ik de wagen neer. De urenteller, een kilometerteller heeft de trekker niet, staat precies op 1100 uren. Dus heb ik 47 uur gereden tot nu toe. Mijn rijsnelheid is steevast 23 km/uur. Bij een gemiddelde snelheid van 18 km/uur zijn dat 850 km in 20 dagen! Kan dat wel?
Gas getankt. Maar 4 liter in 20 dagen ! Da’s niks. De volle tank is goed voor een half jaar dagelijks gebruik.
Bij de viskraam trakteer ik mezelf op kibbeling. Ik ga het dorp in om kapstokhaakjes te kopen. Een uur later hangen de jas en hoed tegen de wand. In mijn stoel op het bordes ga ik verder in het boek. Dan interesseren twee mensen zich voor de sticker van Europapa en maken er foto’s van. Zij kennen ook een Maarten Hendriks. De tractor is al gauw onderwerp van gesprek. Het duurt niet lang of ze zitten aan de koffie. Ze weten veel van Engeland. Ik maak een foto en zij schrijven in het gastenboek. Een gezellig intermezzo.
Om zeven uur komen onze vrienden uit Rotjeknor: Ger, Engel en Natascha. De trekker en de wagen worden bewonderd. Koffie wordt gezet. Appeltaart wordt aangesneden. Na de koffie tovert Ger koude pilsjes en limo tevoorschijn. Het is net alsof we in Oirsbeek of Rotterdam zitten. Alles is als vanouds ook al zitten we in een pipowagen op een parkeerterrein in Hoek van Holland. Zo zie je maar dat niet de plek, maar de mensen tellen.