22 Juli De Hendriksjes

Bezoek uit Limland.
Na een onrustige nacht met veel wind en kletterende regen op het stalen dak besef ik waarom de Eilanders zo cool zijn. Als je als kind al dagelijks tegen de wind in naar school moet, als je de elementen, die hier vrijspel hebben op het vlakke land tussen water, niet kunt veranderen, dan leer je te accepteren. Dan leer je al vroeg om je niet druk te maken. Je kunt er toch niets aan doen! Je blijft er cool onder.
Vanochtend naar de familie Kardux gewandeld om berichten op de site te zetten. Normaal doen ze dat niet, maar ze maken een uitzondering. De computer van de jeugd staat al klaar. Eén van de zonen blijft erbij om mij te helpen. Top! Hartstikke aardige lui. Op de buienradar kijken we naar wat ons te wachten staat; hier en daar een bui van enkele minuten, die net zo makkelijk kan overwaaien. Het zal droog blijven vanmiddag.
De Hendriksjes wervelen binnen. Enthousiast en druk kussend worden de familiebanden aangehaald. Jeanette neemt alles waar door de lens, de jeugd bezet het bed, Frank pakt een stoel en ik ga koffiezetten. Dit is instantgezelligheid. Helaas ontlasten de wolken boven Goeree Overflakkee hun blaas. We zitten opgesloten in een gordijn van water. René roept:”Ik heb honger.” De rest sluit zich bij hem aan. In enkele minuten wordt er gebuffeld. Als oma binnenkomt, gonst het opnieuw als in een bijenkorf. Weer kussen en knuffelen. Hee, het is droog! De jeugd wordt verteld, dat het buiten héél leuk is op de camping. Hup eruit!
Dan komt Hester Kardux, de campingeigenaresse, binnen. Het bruist van plat Goeree’s in de wagen. Beregezellig. Op de vraag: “Wat zijn jullie hier in Goeree Overflakkee; Zuidhollanders of Zeeuwen? “ Het heldere antwoord: “Wij zijn de achterdeur van Zuid Holland en de voordeur van Zeeland.” Als de jeugd de wagen in- en uitvliegt als was het een duiventil, stelt oma heel tactisch voor om naar haar thuis te gaan en patat te bakken. Wat later is de hele bups verkast naar oma’s huisje. Wijn wordt opengetrokken, computerspelletjes aan, tv aan, eten voorbereiden in de keuken; er heerst bedrijvigheid. We doen de koks; oma en Martika, alle eer aan. Als het tijd is voor de Hendriksjes om te vertrekken, zetten ze mij eerst af op de camping. De laatste knussels en dan zijn ze weg.
Gegeten heb ik. Wat zal ik nu eens gaan doen? Dagboek bijwerken gaat niet, het is nog veel te licht. De ramen wassen? Ja, waarom niet. Ze zien eruit als een grijze dweil. De vloer ook maar even nat. Stapeltje klaarleggen dat in de was moet. Zo, dat is dat. Nu het dagboek bijwerken. Als ik daarmee klaar ben, is het tien uur.
Het was een mooie dag.