28 aug Tuffen door de Lowlands

Na een hartelijk afscheid van de familie Maycock tuf ik door de Lowlands die mij aan Limburg doen denken. Golvend landschap met lanen, plukken bomen en lekker groen. De wegen, die gisteren al uitgezocht zijn op de kaart, zijn smal, landelijk en verlaten.
De urenteller staat op 1200. Hiervan heb ik er sinds thuis 150 toegevoegd. Na al die uren heeft de tractor het minste geleden. Stevig door Tim in goede lak gezet, butst en springt hij door gaten, als een koe, die in de lente voor het eerst buiten komt. Het uitlaatje is brandschoon schoongebrand en knettert als een olifant, die veertien dagen uien en bonen heeft gegeten. De versnellingsbak is niet je dat. Het geluid is soms geschomp en geknoers. Kenners zeggen dat het geen kwaad kan. De achterbanden hebben nog weinig profiel over. Er is in de Ardennen en de Schotse Hooglanden flink gegumd. Hier en daar zit een rammeltje in de cabine; tochtband is er goed voor. Olie heeft hij niet veel nodig en kenners merken verwonderd op, dat er geen druppel olie onder ligt. Laatst na enkele vochtige nachten gaf het stuur elke keer zwart af aan mijn handen en kleren. Ik heb er ducktape omheen gedraaid.
De wagen is soepel geveerd en schudt heftig en deftig, als de uier van die koe van daarnet. De wagen heeft het zwaar. In haarspeldbochten komt één wiel gewoon los. Je verwacht dat de hele constructie uit zijn model raakt. Dat valt reuze mee. De lakbeschadigingen zijn allemaal mijn schuld. Hij ziet eruit als een oud vrouwtje met lachrimpeltjes. De bekraste lak is overal in de lengterichting door een bijna blinde chauffeur aan bomen, struiken en verkeersborden afgeveegd. Ik ben blij dat de wagen geen twee en een halve meter breed is. Ik zou er een zijkant vanaf gereden hebben. Zeker weten!
Rode diesel bemachtigen gaat steeds beter. Vandaag weer aan een boer gevraagd en zonder dralen loopt hij naar zijn tank en wenkt mij. Helemaal niet kinderachtig vult hij ongeveer veertig liter bij en vraagt er maar tien pond voor.
De eerstvolgende boer, waaraan ik vraag om te mogen staan op zijn terrein, stuurt me naar een vlak veld met balen stro in plastic. Prima, vlakke, ruime plek. Het wordt weer een wolkenloze nacht met lage, vijf graden, temperaturen. Ik heb vel van de kip. De kachel moet aan. Ik zie de boer niet meer. Dus morgenvroeg ben ik weg zonder plichtplegingen.